klein afscheid 2
Ergens wil ik aan t einde beginnen. De weg terug lopen zeg maar. Tot ik ver voor de geboorte uitkom waarschijnlijk. Nee dat doen we niet. Het is toch wel de bedoeling dat ik een levendige herinnering heb van wat er al dan niet geweest is. Speculaties zijn heel aardig als entertainment. Wat op zich een fijne bezigheid is. Laatstelijk is al wat waar dan ook staat entertainment voor de ander. Voor u als t ware. Niks is eenduidig. Zo is er geen realiteit.
Nu aan het einde is de leegte onaanraakbaar
De geestelijke armoede waar ik in vertoef zo groot, als ware ik een demente die als zodanig aangesproken wordt.
Kinderen van duivels
Sheldrake zou schikken… het is een trend en gewoonte….
Ergens weg van de zonden van Dante en toch bezig met goed en kwaad
De Theater stijl van Faust, als ware er een gevecht met uitkomst mogelijk
Mariken van Nieumwegen, ach wat kan een mens zeggen…. Begrip is meer dan een woord
Toch mijn wereld die ik nalaten wil op de aarde….. is bloedechte realiteit waar woorden als dom… Psychopathisch al niet meer gelden… laat staan schuld….
In m’n angst afscheid te nemen was ik dom inschikkelijk, bijna apathisch en uiteraard testend. Daardoor ben Nu in de kelder van t menselijk kwaad aangeland. Langs de huizen van zoveel lieve en goede mensen ben ik gegaan. Dat zijn immer de begripvolle.
Waar je hotels , parkeerplaatsen, wc van Restaurants af moet gaan om de heiligste dames met getrouwde heren te zien… in kennelijke poses… waarvan we weten: 1 x is altijd weer in zovele gelijke situaties.
Het is mij niet de moraal te duiden of te spelen… eer de huichelarij, zo eigen aan ‘window-dressers’ ‘Blenders’ heet dat in t Duits…komt me zo vreemd voor… Hoe loopt men een hotel in en uit, zit men aan tafel met 1 gedachte, die in 5 minuten omgekeerd wordt door schuldgevoel… en die zijn t die anderen verwijten…… Wat mij betreft kan iedereen met iedereen alles doen, waar je ziel t verdraagt ….. en je anderen niet heimelijk kwetst. Het zijn kinder bespiegelingen. Wat heb ik met anderen van doen? Weg gelopen ben ik uiteindelijk van zulke beschouwingen… wilde ze kort nog melden voor den anderhalve huichelaar die op de bank zit…
Het zal mij worst zijn. Maar geleerd heb ik dat daar de moraal ridders in die huiden huizen.
Ge ziet, of niet juist, dat ik me nog over een paar bruggen slepen moet om naam en toenaam te melden. Dat terwijl het echt hoort. Een waarschuwing voor het volk. Waakt eer ge de bocht omgaat.
De een is op geld uit. De ander, dat zijn er nogal wat, op aanzien en status van een imaginair publiek… de blinde buurman… weer een ander weet alles zelf…
Over zelf gesproken… zou ik geen sporen van dreck en schade achter me gelaten hebben? Wel zeker. Voor waar, je mag t geloven of niet, ik heb met de meeste contact opgenomen en besproken… of domweg… mezelf verontschuldigd …Het kwaad is stuk minder erg als je belijdenis doet, leerde ik al vroeg van Augustinus….
