gedaan

 

Er is geen vele

Er is geen wereld

Er is geen veld

Schoenen, kleine schoenen

Op straat

Er is geen veld

Stilte

Gevels staan en schouwen steunen

De hallucinatie

Enig-woorden-lijst, die we delen

Wordt dan in ene wereld voor de ander

Niemandalletjes vervoegen zich

Leven steeds de zachte ontroering

Van overgave zonder blik

Dat we ons bekeken denken

Buitendien het troost vinden in

Kikker boeken

Troost bieden gezelschap

Als in echt ont

Moeten

De dood loopt in en uit voorbij en roept aan

Dat je t maar ziet

hoort zegt ie, t is alles leven

de overgave aan de betekenisloosheid

omgeven soms door dwangmatigheid

om spel te maken

je zou de tonen-hoogte willen

voelen

deelbaar laten

zijn

troost in eenvoud

altijd licht verontwaardigd zijn

leer opnieuw aangedaan altijd aangedaan

in onschuld

wat nieuw is, zo elk moment

draagt mee groot

dat klein gemaakt beter

smaakt

dus moeten stemmen spreken

mensen

de plek zelf

het café dan

gesprekken

t is verduistering

luiken dicht en dan binnen wegduiken

m’n kind loopt ergens rond

t is een langzaam sterven

hermetisch zwart

zodra je spel van licht eruit

laat

klaar om geoordeeld

te worden, hoe te leven

veel alcohol en verstrooiing

waarom ook niet

voortdurend theater

met imaginair publiek

‘wat schrijf je eigenlijk?

‘wat wil je ermee’?

Lichamen spreken altijd

Waarlijk laat de hallucinatie

In een ondeelbare wereld

Als t om ultieme afscheid gaat

Niks en alles is dan

Waar

Waarden en overtuigingen

Hangen als wolken in de lucht