De lieflijke onschuld van volwassen jongeren, was en is mooier dan elke andere herinnering. De Tinteling om schoenen, of een boekje voor haar te kopen. Even een gedicht voort dragen. Samen de gidsen doornemen van al dat moois er in steden. Zij leerde me dat t best gedaan was om kennis te nemen van wat is in zulke steden. Voor je eraan voorbij loopt. Geschiedenis en kunst dien je leren lezen. Muziek leren horen. Van Zelenka tot Pergolesi in de muziek. Van Fra Angelika tot Giotto aan de wanden in Florence.
Er was zachte onschuld. Die zachte onschuld die je nodig hebt en vast dient te houden om de fenomenologische schoonheid in de dingen waar te nemen. Steeds te weten dat het een geschenk is dat je met je geliefde om mag gaan. Dat je verbindingen maakt met mens, boom, dier of ding.
