Afscheid 7
We zouden nog over afscheid spreken. En hoe ongewoon is het om enige idioot gedrag met naam van de persoon te benoemen.
Eerder heb ik al de gebroeders de Witt aangehaald, die geheel ten onrechte verdeeld werden tot relikwieën….
Zo ver gaat t hier niet. Dat is allerminst de bedoeling. Daarbij is eerlijkheid geboden..
Geloof ik dan op plotselinge verlichting .. dat de persoon in kwestie denkt…’ Verdomd dat ik daar niet eerder op gekomen ben, dat ik zulk een jurk off was… een mens en wellicht vele meerdere gekwetst heb….’…Nee, dat geloof ik zeer zelden…. En hoop is weer voor de gelovigen dus is de cirkel rond.
Hier is iets kniftigs…. In ons belerings -en opvoedingssysteem ligt schuldgevoel diep ingesloten…. Ergens in je body, ziel of systeem zit een klein doosje dat al de dreck dingen die je gedaan hebt zorgvuldig registreert… Petrus of een andere snoeshaan heeft daar de sleutel van….
Nee alle gekheid. Zelden zijn we ons bewust van alle naars dat we doen…. En als kers op de taart vergeven wij onszelf, -mits niet al te christelijk -, temet alles. Dat ligt anders met de ‘kwade’ woorden en ‘daden’ van anderen. Anderen vergeven we niks tot in de kleinste (inmiddels volstrekt vertekent) details ‘herinneren we ons alles’. De context is evenals de film weggevallen… wat gebleven is…. De dia met precies alle dreck die de ander ons aangedaan heeft.
De negatieve zelfkwelling van sommige mensen heeft er alles mee te doen dat zij nog geloof hebben dat de ander zal inzien dat hun intentie de beste aller intenties was en er van kwaad geen sprake kan zijn.
Hoe nu dan toch mijn kots over enige mensen achter te laten op de aarde, wanneer ik als as ergens in de zee drijf? En waartoe? Wraak? Voorkomen van herhaling voor anderen? Ik ben niet meer daar? Natrappen, toch nog klein zetje geven dat de nachten tot alptraum maakt voor diegene…? De grootste misdaden worden buiten de gevangenis uitgevoerd.
We weten zij verschuilen zich achter verkeerd inzicht van mij. Zij verwijzen naar de, -heb er toch begrip voor – context…. Zij zien het geheel niet in en geloven dat zij gelijk hadden… zo u weet er is geen rapport meer en niks zo hardnekkig als een kernovertuiging. We maken van Jeangu Macrooy (songfestival drama) niet een zelfbewust jong met enig besef dat het beneden alle peil is wat hij ten tonele gevoerd heeft.
Het is met andere woorden geen eenvoudige kost dat min of meer ‘her bewust maken’… daar waar het directe profijt nog zoek is ook.
Het woord zinloos is op zijn plaats. Alles huichelachtige Tandartsen, liegende Christenen, (beide uit een dorp!!) abortus plegende ‘lifestyle trainers. Geluk wil dat ik geleerd heb. Nu nog een beetje kotsen om t laatste gal uit m’n lichaam te laten verdwijnen
Hoor het gefluister van de middelmaat mens, -die in mijn ogen überhaupt geen mens is maar meer een gedaante dat kan spreken en bewegen-, met hun amateur psychologie en zalverigheid…. ‘Dat je ermee bezig bent zorgt voor stress in jezelf dat is slecht….’
Zoveel domheid is nauwelijks te kanaliseren. Stress is fijn en pressie zorgt voor change.
Besloten heb ik voor nu de naam en toenaam weg te laten. Ergens is er iets in mij dat zegt dat het ‘doosje’ opeens voelbaar is bij diegene… Rupert Sheldrake noemt dat morfogenetische trillingen…. Gelijk heeft hij.
We zouden over Rapport praten…. Nu dat is in bepaalde gevallen onmogelijk… totdat de persoon zelf komt en het beroemde mea culpa mea culpa mea maxima culpa zegt.
Ik ben niks, nescio , maar ben altijd weer emotioneel als ik oprechte menselijkheid waarneem
