afscheid 6
Tja en nu we het toch over hebben….er zijn vaardigheden te leren die je het gevoel van contact geven. Contact is leven…wel licht… Zie het als een taal leren in een vreemd land. Het zelfde geldt voor op vakantie gaan naar een land waar je niets van weet… dat je dan de gewoontes door het raam smijt en je als een ezel gedraagt is te verwachten…onnodig…. wel zorgt het ervoor dat je jezelf buitengesloten voelt… en we weten eenzaamheid in den ziel is numero 1 om de kuierlatten naar het hiernamaals te nemen….
Tenzij je Franciscus van Assisi heet… die zich redelijk met vogels kon onderhouden…De natuur als vluchtoord vraagt passie en een thema… en dat je nergens de behoefte voelt het met anderen te communiceren…. En dat terwijl wij toch echt sociale wezens zijn…. De natuur alleen heeft te weinig om handen…
Over teleurstellingen gesproken. Modern is alles karma te noemen. ‘Je bent zelf verantwoordelijk… hoe kon je zo dom zijn….alleen aan je verwachtingen kun je kapot gaan…’
Enzovoort, enzovoort. Er komt nog veel meer vaag gelul uit hoofden van mensen, die nog nooit van empathie gehoord hebben. Elke vorm van spontaniteit wordt neer gekacheld, het ‘nu’ de nek om gedraaid juist door de kwaadaardige die alles achteraf beter weten maar je vooraf nooit van dienst zijn. Er lopen gewoonweg een aantal volstrekte gewetenloze idioten op deze planeet. Het laatste wat je van hen mag verwachten is dat zij zelfinzicht vertonen.
Nietzsche zei het zo aardig: ’De mens wordt geschopt en geslagen naar de hoogte waar ie zich op bevindt’ . Hij scheen een paard om den hals te vallen die afgebeuld werd, om vervolgens 12 jaar te zwijgen. Ook een manier om je leven af te sluiten. Idioot of niet maar de man heeft iets op de kaart gezet, heeft zich moeite gegeven. In tegenstelling tot de ‘ik heb 1 opleiding en ik weet alles mensen’, -nog refererend aan die zotte opleiding ook.
Het onvermogen je te verdiepen in je omgeving… met aandacht om te gaan met anderen en al wat leeft dat straft de ander…. Daar ligt de tragiek… de zelfingenomenheid van ‘gelijk’ hebben. De edele kunst van de Tango geeft dat precies weer…. Daar gaat het over details….volgen en leiden… sensorisch als weinig anders… esthetisch
We komen, als reddingsboei voor de hoog sensitieve… maar weer op het woord Rapport. Eenvoudig gezegd: There is no content without context. Als je geen rapport hebt dan is alle inhoud leeg en wordt niet gehoord….Als je in rapport bent dan wordt er ook geluisterd en meebewogen. Dan is er contact en verbinding, dus een gevoel van zinvolheid… zingeving zo je wilt
In eerste aanzet… de kwaliteit en inhoud
