Afscheid 16

De zachtheid ervaren door avonden-, nachten lang ….lopend… zittend… liggend in het gras onder de sterrenhemel… te keuvelen… te bomen…te kussen…te lachen…. Te zwijgen…

 

Alle fietstochten herinner ik me nog… het slenteren door de straten van London, Amsterdam, den Haag, Leiden en natuurlijk Parijs… bijna tegelijk…. Cambridge en Antwerp….de zwitserse Alpen …. Ierland…. Ach Ierland…

Je kunt overal naar toe om de  ijle wind te voelen…het geruis van water te horen zingen….op een brug zitten

 

De voeten in het natte zomerzand… de broek opgestroopt…. Het gesprek met een vlinder op een bankje in Duitsland bij Wetzlar…. Er blijken miljoenen herinneringen…. Tot leven te komen….

Het muurtje op de wurft in Katwijk…vis eten met de meeuwen…op de rotsen aan de Vlissingse branding….water zien komen en gaan….omgeven door de stille ochtendkou… het was 4,30 in den ochtend ..elke dag…. In de winter…zag je een mens dan kinkte je dat was voldoende

 

Mijn favoriete kas in de Hortus Botanicus in Leiden. In die hortus…. De victoria Regina… het bankje aan de kaskant….. de prachtige Lotus in Pisa…weer in de Hortus….

 

Met M’n kind van 8 met benen uit het autoraam zingend op weg naar Parijs….samen door en door nat op de fiets en toch lachend …..

 

Aan echt afscheid hangt alleen ondeelbaarheid…niets is meer te delen…. Weer ‘niet het snijden doet pijn maar het afgesneden zijn’…. Onbereikbaar ….afscheid nemen van juist dat levensgeluk….. dat nu in verdriet gegoten wordt… die melancholie misschien wel… het wonder om samen te zijn dat ik elke beweging in alle zachtheid delend….beleefde…

 

De plaatsen wisselden Hans en ik ….  Zij kon mij niet slierten kaas zien eten in Verderop in Delft… zodat m’n schone  en ik mekaar ook recht in de ogen konden kijken….

Haar blauwe fiets en buitengewoon zachte karakter zijn immer bij gebleven…. Hoe idioot ik me ook gedroeg…. Altijd toch stiekem angst voor afscheid….?

 

Afscheid is de kleinste dingen met nieuwe oude ogen zien…de zachtheid van interactie… de pracht van een gesprek…kortom het stil of met geluid delen zo intens ervaren….

 

De aanleiding was ‘een schitterend ongeluk’ , waarin de onverbeterlijke romanticus Willem Kayser allerlei specialisten voorbij laat fietsen om te dan volstrekt abstract met elkaar te laten neuzelen onder het genot van broodjes en bitterballen.

Er is niks uitgekomen… niks dan een heel fijne ervaring en herinnering.

 

working in psychiatry I was 21…

If you see people naked
And i mean naked
In psychiatry
Old  
Not able to move a muscle
The last thing they hold on to is the small self-worth things

Head down in wheel chair
Waiting to be moved

What thought if any are there
Not always thanking of showing gratitude  

Autistic
Until you open them up
In one on one conversation preferably in bed

Calmed down  

Intimacy is the same
if Alone
Left in the body
No thought  
No shadow
No sun

Inzichgekeerd
Stokstijf
Uitlevend

Stil
Zonder enig starend focus

Lamgeslagen

 

Afscheid is een ding

Zeker bij leven