Afscheid 11
T was een Engels tussendoortje. Bijna de hele dag spreek ik Duits…. Ik denk vaak in ’t Engels, zing dan ook….. dan komt toch steeds t Nederlands, Hollands of Vlaams… daar kan ik geen afscheid van nemen… zal ooit wel gebeuren als ik alle talen in ene laat verbranden of met de aarde laat vergroeien met mezelf….
T Engelse tussendoortje was niks toevallig   de tekst heb ik uitgebreid… als ik doende ben met een boekje over den prostaat… de. Bekkenboden bij de man en zijn formidabele vermogen om -in veel gevallen—in meest van de tijd – het lichaam domweg alleen bij pijn te ervaren… t boekje is in t Engels
Over dat Engelse stukje Engels… het vuurt andere gedachten af.. licht andere neurologische met een andere dimensie  …
Zoals Duits of Frans dat bij mij ook doet…. Het zou interessant zijn daar recht een mooi overzicht van te maken.
Die zullen afscheid nemen van ‘concrete’  herinneringen…. immers veel is in een abstracte bijna hallucinerende wereld waar gedachten voeren niet gebeurd
Een andere taal ‘kan’ de emotie van vroeger niet op gelijke wijze beleven…. Voor de taal is er nooit geweest… omgekeerd is ook waar
Dat Engelse is voor mij verbonden met wetenschap….zeer moderne wetenschap…..merkwaardig genoeg ook dat we eens afscheid dienen te nemen van bepaalde dingen
Duits Filosofie……
Kijk we kunnen ethisch zulk mooie plaatjes en filmpjes maken…. Zie hier het succes van instagram…. Hoe meer beelden hoe echter de waarde van ons bestaan of beter gezegd het feit dat we bestaan….
In het doen ligt de suggestie van creatie … in de creatie de suggestie of zelf mogelijkheid van eeuwig leven….. of dan toch zeker gevoel te hebben geleefd…
Zo weinig mensen tevreden zijn met hun ‘creatie’ of de ‘creatie van zichzelf’
T is een rommeltje en dat bedoel ik nu net
In dat Engelse stukje heb ik door gebrabbeld….
Basically we are lost… if not working on something that is a real tangible creation that will end up to be a commodity …good or bad way….after the creation we lose track of the consequences that might arise of this ‘invention’
En ziet de mens de uitvindingen staan weer centraal. Wij zijn de ‘maat der dingen’. Die gelijk bij de eerste conceptie, bij het eerste gesprek, bij de eerste beslissing….rondvliegen in die cirkel..
We noemen dat leven. Een dierentuin leventje waarin we de pracht en praal van de natuur hopelijk nog waarnemen als iets ‘ongrijpbaars’
Er ligt nog enig stof of t raam…. Het zicht is onhelder….nog
