Er is geen vele
Er is geen wereld
Er is geen veld
Schoenen, kleine schoenen
Op straat
Er is geen veld
           Stilte
Gevels staan en schouwen steunen
De hallucinatie
Enig-woorden-lijst, die we delen
Wordt dan in ene wereld voor de ander
Niemandalletjes vervoegen zich
Leven steeds de zachte ontroering
Van overgave zonder blik
Dat we ons bekeken denken
Buitendien het troost vinden in
Kikker boeken
Troost bieden gezelschap
Als in echt ont
Moeten
De dood loopt in en uit voorbij en roept aan
Dat je t maar ziet
hoort zegt ie, t is alles leven
de overgave aan de betekenisloosheid
omgeven soms door dwangmatigheid
om spel te maken
je zou de tonen-hoogte willen
voelen
deelbaar laten
zijn
troost in eenvoud
altijd licht verontwaardigd zijn
leer opnieuw aangedaan altijd aangedaan
in onschuld
wat nieuw  is, zo elk moment
draagt mee groot
dat klein gemaakt beter
smaakt
dus moeten stemmen spreken
mensen
de plek zelf
het café dan
gesprekken
t is verduistering
luiken dicht en dan binnen wegduiken
m’n kind loopt ergens rond
t is een langzaam sterven
hermetisch zwart
zodra je spel van licht eruit
laat
klaar om geoordeeld
te worden, hoe te leven
veel alcohol en verstrooiing
waarom ook niet
voortdurend theater
met imaginair publiek
‘wat schrijf  je eigenlijk?
‘wat wil je ermee’?
Lichamen spreken altijd
Waarlijk laat de hallucinatie
In een ondeelbare wereld
Als t om ultieme afscheid gaat
Niks en alles is dan
Waar
Waarden en overtuigingen
Hangen als wolken in de lucht
