Aandacht omzetten in gedrag

Niet mooie sier maken maar sierlijk zijn. Wees zacht. Dat is toch wel het devies.

Je hoeft niet te reageren. Nooit. De ont-marketing. Spelen met gezichten met kleding en taalgebruik. Dat is leuk. Mooier nog is het echte voyeur schap. De vlieg op de muur. Een verzamelende instelling die je toch even delen wilt.

Zo heerlijk te zien waar die en gene mee doende is, vooral als je anoniem mag zijn.

“Mag ik een dag door uw ogen naar de wereld kijken?” Vraagt Tica van de bediening.

Hello Bewustzijn…seeing with fresh eyes….

Ik zit in de Van der Valk. Laat we eerlijk zijn, die hebben toch echt het imago perfect aangepast aan de tijd. Een jonge dame, -ik studeer sociale geografie- loopt in de bediening. Kort en goed, ze wil ‘advies gaan geven’. Tegelijk heeft ze allerlei vechtsport dan’s en banden, daarnaast een geweldige drang om uit het leven te halen wat er in zit.

Ze zegt: “De momenten zijn zo bijzonder. Ze gaan snel. Snel snel snel Volgen elkaar op. We zijn beslissingsmachines geworden”.

Verderop: ‘Het is een winkel waar de zon niet schijnt, maar de koffie is zo lekker alle locaties van deze tent staan in de schaduw en de mensen stralen ook niet echt uit dat ze mensen blij willen maken’. De mensen zitten op het terras naast mij in de schaduw. ‘Het personeel weet het niet, dus maakt het hun niks uit’ , zegt t jonge stel verder, ‘Jammer is het wel’

Dat is boeiend. Bewust zijn of niet? Zou het een keuze zijn? Waar dan wel van bewust zijn? Een ondernemer die liever ego’s dan klanten heeft?

Daags ervoor is de moeder van 2 volwassen kinderen, die beide epilepsie hebben. Nooit van bio- of neuro feedback of van emotional state controle gehoord. Nog niet gedacht er een triggerpunt is, dat je wellicht met deze middelen kunt interveniëren. Vraag is gaat zij er iets meedoen. 20 jaar medische raadgeving heeft t buiten spel gelaten.

Wat je niet kent dat weet je niet? De bron is bepalend? Wat zou er moeten zijn om stad en land af te zoeken naar oplossingen? Feit is internet heeft de wereld kleiner gemaakt.

In de sportschool raak ik in gesprek: ‘ik ben aan het promoveren op de invloed van het ‘bewust’ weten van wat stress beïnvloed en de relatie tot de heftigheid ervan’. ‘Is experimenteel nog hoor’.

Er zijn mensen die geen kennis nemen van hoe waarneming werkt? Een kwestie van grammatica, vocabulaire of ontkenning? Zoiets.

Per week kan ik wel zo’n 25 verschillende dia’s delen. Kleine verhalen, opmerklijkheden, wereldjes…, grote wonderen, visies en ga zo maar door.

In de loop der jaren leer je geen ‘waarom’ vraag te stellen. Dit in de zin van “waarom doen mensen? Waarom doe je niet? Waarom zeg je ene keer dit en in andere context dat? In communicatie brengt dat niks. Ga mee in hun reis.

Dus simpel: niks leuker dan hypnose. De trance waarin men leeft. Die te volgen.

En we weten alles begint met de mare. De mythen en sages, nog vol van interpretatie, zijn maatstaf van een toch wel mistige moraal geworden.

Waar de mythen vandaag komen weet ik niet. We hebben minimaal 5 zintuigen en we nemen waar. Er is input en output. En uiteraard een heerlijke wereld kennis en kunde over ‘hoe het werkt’.

Hoe ook. t leven is en raadsel voor velen mistig voor anderen ontdekkingstocht voor kids een beheer project voor die die willen houden een afscheidstournee voor ons allen.

Sommige willen de therapeut uithangen andere de mensenhelper de anderen wil weer zijn kunsten vertonen en er is uiteraard die mooie sier wil maken als de praalhans

nu ja

Waar t simpel op aankomt als het erop aankomt is dat we in elk geval optimaal voor onze kinderen het aller aller beste doen. Is hun systeem niet geheel in orde dan gaan we zoeken naar oplossing en wel de beste. Dan kan er iets bekend zijn en soms ook weer niet

Soms zoek ik naar woorden om verbazing kleur te geven. Op station kijkt een mevrouw het met mensen gevulde perron af, haar ogen houden stil bij een bende ‘buitengewoon opsporingsambtenaren’ die als een groep hangjongeren daar elkaar staan te vermaken. Haar ogen passeren de mijne. Houden kort aan en gaan door.

Even later zitten we in de trein. Charlie en ik in een 4 persoonsding, de vrouw ook maar dan ernaast. Gewoon een schouwspel in de trein. Geluiden en beelden… telefonerende mensen. Een arts die opgeeft over hoe enorm ze erkend wordt door haar collega’s. Het te luide tienermeisje…., de eeuwige manager die toch wel de hele trein moet informeren over de vergadering. Breugel in 2014 of Jeronimus Bosch… wie zal het zeggen.

“Decorum is een ding”, zegt ze. Ze hoeft er alles niks van te vinden, maar weet er ook niet aan te verbinden.

‘True true’. Zeg ik haar na.

De conducteur komt, als een soort vader zegt hij: “Goed zo”, terwijl hij de kaart scant… “ook de hond staat erop, heel goed gedaan”

Ondertussen wordt de arts luider in eigen waan, het meiske emotioneler en de manager zo als gebruikelijk herhaalt zichzelf. De trein komt midden in het weiland tot stilstand. We worden geïnformeerd over de stil-stand-der-dingen. In bijna wellevend Nederlands, maar stil staan doen we. Mij is het om het even, de vrouw ziet dat anders….

De vrouw prevelt: ”Wat is het toch een sneu land. De conducteur gedraagt zich als een schoolmeester. Een volstrekt volwassen man die iemand wordt door zo’n pak. De NS, de NS….ohh ohh”.

Gegrepen ben ik wel door het woord ‘sneu’. Alles zegt en roept het in ene. Ik vind haar dolkomisch. Ze is wat ouder, ik schat zo 62 en lijkt een vrouw van de wereld.

Later spreek ik met Ad, een emeritus Hoogleraar en socioloog die zegt “alles te weten”. Vandaag heeft hij een hoed op en komt wat meer profaan voor als anders. Wel draagt hij een soort van ribcord pyjamabroek. “Uiteindelijk weten we het allemaal zelf toch beter…. , wen daar maar aan”

Opgevoed zijnde met begrippen als rechtvaardigheid en boontje en loontje begrippen, leun ik nog wel eens aan tegen de neiging mens en bewering serieus te nemen

Echter om dat gestald te doen zou ik iets moeten weten. Zou ik een index dienen te hebben. Terwijl vergankelijkheid iets is.

Al in het leven draait om zachtheid herkennen, geven en delen. Dat is met al je zintuigen aandacht hebben.

Het is een vreemde dag vandaag geweest. Dus ben ik even troost gaan zoeken in zachtheid.

Zelf heb ik veel met consistentie, soort van doen wat je zegt en zeggen wat je doet. Eigenlijk betrouwbaarheid en heb dus niks met opportunistisch gedrag. Vreemd genoeg heb ik tegelijk niks met conclusies, echter soms is dat wel zo handig.

Wat kan… Kies moeite te doen en wel echt laten zien, betekenis vol zijn. Dat hoop je bij elk feest, bij elk diner, bij ieder bezoek van een arts, bij vakanties en als kind bovenal van je ouders…. De hoop dat mensen zich moeite getroosten… dat zou je denken…

Wezenlijker Nu ik keer het graag om… het is heerlijk om je moeite te getroosten om het mooi en fijn te maken. Zo worden de geweldigste dingen gemaakt en gedeeld. Als men intrinsiek liefdevol wil delen wat men uitgevonden of gemaakt heeft. De bezieling schept uiteindelijk de schoonheid.

Macdonalds heeft ook een kok.. Ben je dan bezorgd …dat niet een ieder het aanneemt? Dat het niet gewaardeerd wordt? Dat opportunisten er mee aan de wandel gaan op SBS 6 niveau? Dat er zijn die liever een soort MacDonald-maaltijd-moeite-doen-attitude hebben dan zich echt te verdiepen? En dat juist die laatste groep aanhang vindt men veel opsmuk en uiterlijk vertoon? De mens die maakt is trots op wat ‘ie maakt.

Alles is in die zin een middel tot delende aandacht.

Kies je publiek en mensen. Gun de anderen hun eigen momenten. Gemakzucht en labelen zijn toch wel heel onaardige zaken

Toegegeven iets lijkt iets als je het even benoemen wilt.

Speels zeiden wij vroeger altijd: als niets iets wordt dan wordt iets niets.

En dan wie bepaalt dat wat is is of niet?

De rechte lijn is de kortste verbinding, als je aankomen wilt… Tenminste de vraag is natuurlijk: “Wat er op je agenda staat?”

Bekendheid? Geld? Roem? Veel intensieve arbeid of kort door de bocht?

Nu de jaren hebben geleerd… vraag is nu …. wil je leren van de jaren

Om te maken…. te scheppen… is 1 ding… om het deelbaar te maken een volgende

Als het een recept is, dan blijkt het levensduur te hebben. Min of meer overdraagbaar. We weten dat de bioloog structuren zoekt waarmee de richting van ons zien bepaald wordt. Dat geldt voor vele wetenschappen, schrijvers, fotograven en kunstenaars.

Wat te leren hebt is waar-te-nemen. Te waarderen wat je waarneemt. Is de kleur van je gedachten niet schoon. Maak er dan een verhaaltje van dat je aan je kindje vertelt.

En weet je

De trein is weer gaan rijden. In en uit gestapt zijn de mensen. Ook ik. Steeds onderweg.