Hypnose en trance brengen je ergens of halen je juist af van wat waardevol is.
Wat bepaalt dan je keuzes? Wie bepaalt dat? Of… Wie bepalen dat? Welke elementen bepalen dat? Ergo in welke trance zit je? Wie doorbreekt die trance.
Hoe label je precies wat? Daar draait het om. Het is het spel van dia’s en doelen, daarnaast films en resultaten.
Een doel is iets dat je wilt bereiken, hebben als het ware. Een baan, financiële zekerheid, een relatie, een reis en ga zo maar door.
Verslaafden leven in een dia. Zij bevriezen de wereld.
Niccolò Machiavelli: het doel heiligt de middelen, een knipoog verwijzing naar obsessies in zijn tijd.
Wil je 1 doel bereiken dan is de uitkomst bevroren. Staat het helemaal stil…
Alcoholisten, drugsverslaafden en mensen die nodeloos vijand beelden erop na willen houden van een ander mens…, tja die bevriezen 1 uitkomst. 1 beeld als obsessie zonder de brede details erbij te halen.
De verslaafde heeft 1 beeld, een dia, van de ‘shot’ die ‘verlossing’ brengt. In het vijand beeld wordt de teloorgang van de vijand als ‘inlossing’ gezien. Alles en iedereen wordt in stelling gebracht om tot het resultaat te komen.
In beide gevallen een wat onwenselijke en oneigenlijke trance.
Zij gaan voor het doel en niet het resultaat. Want de ellende begint daarna.
Het alternatief is de film. Niet het doel hebben maar een resultaat.
‘Wij’ vieren de positieve dia mensen, immer het maakt ook de kampioen, siert de wetenschapper… zij checken onderweg wel elk detail, doen aan falsificatie en verificatie, om tot perfecte resultaten te komen. Die hebben een resultaat voor ogen. Staan open voor suggesties, sturen bij en in meeste gevallen is het resultaat belangrijker dan het doel alleen.
De toepassing, het vieren. Dat is het resultaat.
Neem het NK schaatsen onlangs in het Olympisch stadion. De scheidsrechters als verslaafden en de schaatsers als de kampioenen. Immers Sven werd eruit gegooid, terwijl het toch heel duidelijk was dat hij ‘rustig’ over finish reed met olijk gebaar naar het publiek.
De KNSB deed ,als verslaafd, aan merkwaardig doel najagen. Wüst was direct en eerlijk: partybloopers deze mensen. Sven was speels gelaten over zoveel domheid.
De schaatsers en de toeschouwers gingen voor de euforie, het feest… wilde de hele film beleven. Zij hadden de film gemaakt en beleefde die ten volle. Glunderende mensen die in trance gedragen werden door de sfeer, waar ze toch echt op gehoopt hadden.
De film, de goede voorwaardenscheppende omgeving, de set-up ofwel ruime aankondiging met de mooie zin ‘De Coolste baan van Nederland’,  deed de rest.
Kleingeestige mensen en mensen die zichzelf beperken, leven in dia’s. Zetten een beeld vooraf vast en blijven in hun grot zitten. Helpen relaties en gebeurtenissen om zeep, dan wel van zichzelf dan wel van anderen.
 Terwijl dat beeld van de uitkomst juist achteraf een pracht herinnering moet zijn. Een herinnering die je weer ontroert en in trance brengt, terug naar die mooie momenten.
Trance en hypnose zijn de pijlers het spel van verbeelding. Daar kun je heel goed aan werken en zeker bewust.
Geluk is uiteindelijk de maakbaarheid van de eigen verbeelding
