Zet vuur onder je verlangen. De regie van onzekerheid

Put a fire under your desire
Een stukje over regie van onzekerheid

Wat is t… Alles is tijdelijk en daarin volstrekt overweldigend geweldig
De beschrijving is destructief voor dat moment. Het rukt de beleving uiteen.

Toen ik 19 jaar was schreef ik gedichten. 1 Pagina daarvan was gevuld met 1 zin. Na die zin was de pagina leeg… veel zeggend leeg. De zin was:
“Als ik wil weten wat er speelt dan beschrijf ik…..

—–
Maak je het tot een mooi kunstwerk, een verhaal, film, gedicht of dagboek, dan roept de beleving even aan om mee te gaan. Die schept dan weer vele andere momenten.
Ziet hier het wezen van storytelling. Dat is niet een verhaal ergens van maken in marketing termen, nee! Het is jouw beleving van iets en daarvan de weerslag die op zichzelf staat. Uiteraard mag je die inleiden.

De entertainment wereld roept aan. Die wereld vermaakt, ook met drama of tragedie. Zet randen en schaduwen om de kunst en de oorsprong van bezieling. Of we moeten denken en leren zien dat marketing iets van een kunst in zich heeft. De kunst van het verleiden die ons dan doet afleiden van de oorspronkelijke beleving. Immers de kopieerbaarheid telt.
Toch wil je leren zien, voelen, doen en eigen maken en delen.
We weten uiteindelijk is alles energie. Het deel-baar-maken en deel-baar-zijn is de oorsprong. Het begin.

Ziet hier mijn pleidooi voor ‘vakmanschap’ , de technieken, het gebruik van de middelen, de elegantie aandacht voor de details.

Tot m’n genoegen zie je de terugkeer van de echte ‘craftsman’. Hun bezieling, de 10.000 uren die ze als basis in de oefeningen gestopt hebben. Het weer en weer sleutelen aan de creatie, de droom.

Die gedrevenheid kent geen zekerheid of onzekerheid. Het domein van de kok die een gerecht in een recept omtovert en gelijk een magiër het nooit echt geheel deelt dan in eigen presentatie en prestatie. Ieder is uniek ook in namaken van zulk een recept.

Dus nu zijn onzekerheid en zekerheid woorden geworden in werk en privéleven van vele mensen. Die items vreten aandacht, brengen ze ook iets? Of dien je eindelijk dat proces te controleren.
Raar is dan de vraag: ‘Hoe doe je (on)zekerheid?”
Of: “In welke context doe je het wel (of in mensen taal: ‘ben je het wel’) en in welke niet?”

In een zaal zitten weer eens zo’n 60 mensen voor mijn neus. Hun hoofd en lichaam gevuld met van alles en wellicht ook ‘daar moet ik aan voldoen’, ‘het moet anders’ en ‘ik moet effectiever worden’ zaken. De index is zoek, edoch de wereld kent een ‘tijdstroming’ en al zijn de woorden ambigu en generaliserend… men ‘weet’ wel zo ongeveer wat de bedoeling is.

Ze zijn aangekleed zo in 1 tijd, in het nu. Geen snorren in deze tijd. Wel zware brilmonturen nog zo links en rechts. De dames laarzen en een enkele heer jongensachtig de sneakers….oorspronkelijk is men en dartel eigenzinnig meegaand. Er heerst cultuur. Met eigen vocabulaire en sfeer, worden groepen en bedrijven snel herkenbaar. Synchroniciteit zal we maar zeggen.

Neelie Kroes hoor ik daags later zeggen: er moeten structurele veranderingen komen… Retoriek in de lucht over haar nieuwe broadband paradepaardje, wel boeiend. Een groep jonge schrijvers overlegt in een Starbucks-achtig ding: “Hoe nu mensen uit hun comfortzone te krijgen?”. Architecten verklaren het onbegrijpelijk dat ‘echt duurzame pre fab’ huizen maar niet gebouwd worden. Een pedant inhoudloos lobby meiske uit Brussel zucht: “Ik ken mensen met wel 4 diploma’s die geen job kunnen krijgen’. Jan Rotmans roept op tot transformatie management. Steeds maar woorden over ‘change’ en ‘doen’.

Wat dan toch te zeggen?
Waar ze nu voor komen is de verhoging van de effectiviteit en efficiëntie… en uiteraard “De Kracht van Onzekerheid’.

Er is geen nul score, dat moet gezegd; geen referentie; geen specifieke plek aankomst. Er is slechts een soort van slogan over persoonlijke effectiviteit: haal professioneel ‘t beste uit jezelf of zoiets.

Bij de start denk ik waar het gaat om bewustzijn van lichaam en houding (is vaak al vertrouwen en focus… exit vraagstuk ‘(on)zekerheid): volg een opleiding tot mannequin. Etiquette, ademhaling, lichaamscontrole en presentatie.
Tegelijk denk ik dan: wie geeft de training? Immers SBS6 is SBS6 en RTL 7 is puur voor mannen…. Er zijn zovele werelden.
Het goede nieuws is: dit is een bedrijf met een product en opzoek naar invulling van een identiteit.

In zoverre maakt t niks. De persoon en de methode die werken als ze werken en leveren… zou je zeggen.

Terug naar de groep. De Kracht van Onzekerheid is hier het thema.

Dwarrelend het bestaan… terwijl we weten: de focus bepaalt wat er waargenomen wordt. Daarnaast de passie om de verbinding (met klant, natuur, kind of geliefde) bepaalt de kwaliteit van je inzet: “Put a fire under your desire’.
Het gedwarrel mits On-uit-ge-sproken, roept nogwel eens ‘achteraf meningen’ op. Weinig zinvol, want ook daar is het leereffect weg. Hebben en moeten… blijkt. Men wil:
* begrijpen
* vast pakken
* weten waar het over gaat
* in 1 hap wel even helder hebben: waar gaat het over, wat er mee te doen

Terwijl we kan slecht een aanleiding scheppen… een begin tot aandacht.

Manen doe ik: ‘De liefde, de liefde …. Voor alles wat is, aandacht en weer aandacht’,
denk ik….
De balts is zulk een fraai deel van het dierenrijk: in volle aandacht en toewijding op de ander en de gewenste uitkomst. Daar is geen ruimte voor zekerheid, nee juist de onzekerheid zorgt voor ‘optimale performance’

Ik noem t nu even de set up. De elegante stappen om tot de juiste sfeer te komen. ‘Het lekker maken, het verleiden, maar dan nu rond de woorden –die geen woorden zijn- onzekerheid en zekerheid.

Wat wil je? Het gevecht van een idealist om zijn beeld mee te geven? Of de domheid van die niet goed beziet wat de entertainment wereld brengt?

Ben je een snack geworden? Zo gelijk iedereen, ben ik dat hier ook? Een eenhapscracker… en wel ‘authentiek’ natuurlijk. Herhaling zorgt ervoor dat de meest zielloze wezens in de media hun kunsten mogen vertonen en er allerhande uit kunnen gooien.
In geval ‘goed te consumeren, ‘ted-achtig’ goed gelardeerd en voor even opwekkend… in hoop op vervolg op het aandachtsveld.

Ach, ach de onzekerheid ebt zo vaak weg door herhaling van wat ‘vertrouwd’ geworden is. Door herhaling. Waar juist elk moment nieuw is. Zo we heel vaak het zelfde nummer van een zanger luisteren. De zanger het horen zeggen. Wij zeggen: ‘Ik hou van je” en voelen dat het steeds nieuw en eigen is.

Hoe dan die teugels laten vieren? Even loskoppelen aan waar je aan verbonden bent. Het nieuwe waarderen gekleurd juist door de tinteling van onzekerheid van de aankomst van je boodschap. Hulde aan de opwinding en de hormonen. Adrenaline heb je nodig, ook wellicht testosteron of oestrogeen…

Hoe kom je in die staat waar je weer met nieuwe ogen kunt waarnemen. Niet het vertrouwde zoekt maar wel de binding, het contact.
In de Super positie of vanuit andere gezichtshoeken de puzzel stukjes even bij elkaar brengt. Vuja de.

Waarin: Je hersenen uit staan. Je waarneming aan. Je hormonen aan het stromen zijn. Je dienende focus scherp is.

Passie, overgave en aandacht.
Weet dat je in alles, in elke spier en zenuw altijd gefotografeerd wordt door anderen maar ook door jezelf.

De ander en jijzelf (zeg even ‘de essentie van jezelf’) zoeken betekenis te geven aan bewegingen. Herkenningstekens refererende aan eerdere ervaringen. Logisch. Logisch. Je bent aan het ‘opvoeden’, de ander en jezelf. Juist in een (westerse) wereld waarin men ‘wil vast pakken’
Nu begeleidt ze beide. Geef ze richting. Laat de adrenaline stromen. Toon jezelf en heel zeker je onzekerheid.

Ziet de vogels zijn zo snugger. Die organiseren de plek, halen alles uit de kast.

De kracht van onzekerheid ligt er bovenal in dat je heel graag de verbinding wilt hebben. Dat organiseert en zo goed dat het natuurlijk lijkt. Zeker weten doe je niets.

De geweldige Pixar studio’s zijn voor de film Ratatouille maanden lang in de beste keukens in Parijs geweest. Hebben kooklessen gehad, over de grond van de keukens gekropen om de perceptie van het beestje na te spelen. Het hele team! Voor Nemo over de wereld aan het duiken geslagen. 4 Maanden zijn ze bezig geweest met de kleur van Nemo.

Wees de regisseur, de producent, de acteur, bedenk de context, doe goed research en bovenal begin met een IDEE, een script, een synopsis, een storyboard en storyline.

je wordt herinnerd door wat je doet
niet door je geheugen
je geloof ontstaat door volharding, vakmanschap en daden

maak eerst je ding en wellicht later kunnen anderen er een recept van maken.

Het leven is een magisch iets, alle elementen en momenten zijn jouw leven.
Het is geen generale repetitie. Toewijding en respectvolle aandacht in hulde aan het moment

In mijn werk inspireer ik mensen om te gaan doen. Mensen in beweging brengen. Gelijk een kunstenaar dat doet, een fotograaf.
Gebruik wat er NU is. Dat kan alleen als je gedreven bent en met bezieling kijkt. Dat is Anton Corbijn en nu de fotograaf Pieter Henket die door 1 Foto van Lady Gaga wereld beroemd werd.

Dit was de inzet voor de groep. De mensen op het spoor van aandacht zetten. Het bewustzijn van de middelen en methode om dienend crafstmen en tegelijk moviemakers en kunstenaars te zijn.