“You are suing people, and knowing they are telling the truth. What is that”? Oprah Winfrey tegen Lance Armstrong
Zijn antwoord: ’We were suing so many people, I do not know who they all wereâ€.
Indrukwekkend, je LAAT dus vervolgen terwijl je weet dat je fout zit. Cool. Gebeurt wel vaker.
Het is het eeuwige spel tussen ‘afspraken en spelregels’ en de mensen die ze doorbreken.
‘Waarheidsvinding’ en willens en wetens gelijk krijgen, als nieuwe moraalridderschap. Liefst in de topsport, veilig voor een praatshow en mannen met een mening. In je privéleven is het moeilijker. In oorlogen temet onmogelijk.
Het klopt…..er zijn voorbeelden te over…
“Nooit heb ik enige doping gebruikt’, zegt de man…
‘Nooit zal ik zoiets doen, mijn liefste’, zegt het lam Gods.
‘Ik ben te oud om niet de waarheid te zeggen’, roept de auto verkoper.
‘Ik heb nooit sex met die vrouw gehad’, wijst Clinton
Oeps, oeps, oeps En nu weten we het. En nu? Je kunt de geschiedenis niet keren. Voorkomen? Hoe nu verder? Hoe gaat hij verder?
Er is slechts een nieuwe kleine -‘kritische-ander-groep’- voor nodig, die de rationalisering vrij weg lijkt te geeft om die mensen weer het gevoel te geven dat ze de nieuwe dag gewoon weer aan kunnen vangen.
Alles gaat over. Stormen in glazen water en de tijd keert veel.
Uiteraard denken we dan: het zal toch wel blijven vreten? Echter conditionering en relativering zijn zaken op zichzelf. Een soort real life method acting als schuil middel. Als ware het leven een spel…
Zeker is dat voor die mens zelf… de zachtheid die je aan je kind gunt, de overgave in vertrouwen, voor eeuwig weg zijn. Licht paranoïde zal elke relatie een zweem mee dragen van oneerlijkheid in je eigen ziel. De ander ziet het ‘bewust’ niet… ‘voelt’ het wel.. echter conditionering is een ding.
De robot merkt het wel…. Tenminste als die tijdig is ingeschakeld…
Tenminste… over Marc Dutroux –toch een gekwalificeerde krankzinnige-, wordt gezegd:â€hij ziet alleen zijn eigen belangen en ziet die ,moraal’ nietâ€. Verder leeft hij als Caspar Hauser in volstrekt isolement…, leren is er niet bij.
We willen voorkomen belazerd te worden. Laat we het daar even op houden.
Tegelijk, ook op de donderdagavond 17 januari: Vanessa Evers, Professor aan de Human Media Interaction groep van Universiteit Twente is te bij ‘De wereld leert door’
Zij onderzoekt hoe mensen interacties aangaan met autonome objecten zoals robots of andere machines. Dus ondermeer over ‘de herkenbaarheid –slechts voor robots…- van de lach’.
“Elke emotie heeft specifieke spierbewegingen, daarin kun je onderscheiden of iets ‘echt’ of ‘onecht’ is’, zegt Vanessa. De spierbewegingen vertalen zich uiteraard in gezichtsuitdrukkingen en huidverkleuringen.
Men zoekt dan naar ‘congruentie’. Dat is je intentie en attentie op 1 lijn hebben. Werkelijk weten wat je wilt en daar min of meer blind op gefocust zijn. Klaar om te handelen. Alle middelen en mogelijkheden gebruiken en utiliseren om het gewenste doel te behalen. Het willens en wetens deleten van elke extern ongewenst woord of beeld. Geen ruimte voor grotere moraal.
Kijk het simpele geval is dat hier de wereld over een smeerlap heen valt. Die mensen opgejaagd heeft, ten onrechte belazerd heeft. Een vrouw die hem aan wilde klagen vervolgd. Er zijn echt kwalijker gevallen, maar goed het gaat immer om de ‘cowboys tegen de indianen; ergo goed en kwaad… en de zoektocht naar het ‘waarom’.
Het zal allemaal. De geschiedenis staat er bol van. Mensen die alles naar hun hand willen zetten. Ouders met hun kinderen. Staatsmannen (meest) en hele groepen en sektes. Om er vervolgens op los te liegen. Er kunnen klaarblijkelijk kranten, boeken en televisie programma’s mee gevuld worden. Psychologen en psychiaters aan te pas komen
“Stupidity lies in wanting to draw conclusions.†? Gustave Flaubert
Kenmerkend blijft dat hij een doel wilde bereiken. Ten koste van alles.
Het resultaat: het beeld na het bereiken van het doel… daar had ‘ie nu net geen beeld van. De implicaties voor zijn eigen leven op lange termijn, voor zijn kids.
Hij deed lange termijn en dacht korte termijn. Draai dat liever om: doe korte termijn en denk lange termijn.
Hoe lang zal het nog duren dat bij elk gesprek de techniek, nu waarnemingsvaardigheid voor de robots, ingezet zal worden om ‘vast te stellen’ of iemand liegt of niet? De input voor de robot is de mens zelf.
Kijk die congruentie zou, als al, voor jezelf iemand zelf een ding moeten zijn. Voor jou. De waarom vraag. Waarom wil ik dit? Wat gaat het brengen? Zou ik het mijn kindje gunnen? Die vraag moet je vooraf stellen.
Congruentie, dat heet oefenen in aandacht. Tijd nemen en een zalig warm beeld maken. Achteraf kun je kijken wat je de volgende keer beter kunt doen. Het doel is nooit heilig, laat staan dat het doel de middelen heiligt. Het resultaat is heilig: ‘an ecology check’ noemt men dat mooi in het engels.
Daar heb je middelen te over voor. Bidden, mediteren, vaker naar ‘de alpha staat’ gaan, ademen, tijd nemen, mindmappen, bio-feedback apparatuur. Bovenal, in het kader van ‘if you can dream it you can do it’- visualiseren. Jij zelf. Als een regisseur in een film. Het gaat er niet alleen om dat jij de emotie en winst beleeft maar dat je die kunt delen in warmte.
Voordeel is: je wordt niet in de luren gelegd door de robot en je blijft mens, herkenbaar en voelbaar kloppend voor de ander en jezelf.
