Vrijheid en groei geven bloei
Er word mij vaak gevraagd: welke boeken heb je gelezen? Wat heeft jou beïnvloed? Welke films vind je nooit? En kun je me lezingen of schrijvers aanraken?
Ik ben een soort neo renaissance mens,  hou van zeer veel en ben altijd gegrepen door mensen met bezieling en passie. Aandacht,  interesse in wie iemand is of wat ‘ie doet,  verwondering en bewondering horen bij me. Iets in mij vind klaarblijkelijk dat we met ontzag en respect met de wereld en mensen om moeten gaan. Dat sleur en loopgraven nu net niet de dingen zijn die ons dienen. Heden ten dagen zijn alle geleerden het daar wel over eens.
Maar in begin jaren 80 waren er zoveel omwentelingen en werden de wereld en de oude geloofsystemen zo volstrekt gehusseld dat het voor menigeen er toe leidde terug te grijpen naar vertrouwde patronen. Gelukkig is dat heden ten dagen anders. De adaptatie, interesse in wat er in de wereld is. Het onderzoeken van de goede uitkomst in plaats van vasthouden aan oude eigen gewoontes en geloofsystemen zijn voor de wijze mensen niet aan de orde.
Nu haal ik er even 1 uit mijn collectie. Ik las hem voor het eerst toen ik 19 was denk ik.
Je bent dan als jongeling je verhouding tot de wereld aan het zoeken. Een beetje sturm und drang (gelukkig heb ik later de rede er weer bijgeleerd te waarderen); ik heb mijn hersenen leren gebruiken). Ik genoot het leven, danste, schreef, fotografeerde, hield van kunst en muziek, las alles wat los en vast zat en was een spons waar het ging om interesse in mensen te hebben.
Van kindsbeen af werd ik als ‘anders’ gezien, slim en zeer intuïtief. Met verbazing nam ik vaak waar dat er zoveel zaken in de wereld zijn die er te delen en te ontdekken zijn. Terwijl onderwijl vele mensen er wel over spraken, heel graag wilde, maar er niks mee deden. Ingesleten patronen en verhoudingen bleken vaak de basis voor de volgende beslissingen en dagen voor velen. Ik ‘inspireerde’ ze, hoorde ik vaak. Daar waar ik voor mijn gevoel gewoon deelde wat ik waargenomen had.
Er waren in die tijd veel boeken, die ik tegen kwam, met min of meer de gelijke strekking als het stukje hieronder. Voor mij nieuw en soms al heel oud, maar zo gaat dat met de dingen ze zijn altijd nieuw als jij ze leert kennen.
- De kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry, al in 1951 –dat was voor mijn tijd, vertaald.
- Jonathan Livingston Seagull, van Richard Bach
Nu zouden we zomaar de Dala Lama, Â de Alchemist van Coelho, de dagboeken van Da Vinci en vele anderen in deze rij kunnen zetten.
Voor mij waren het herkenningspunten.
Nu die ene schrijver of zo je wilt dat ene mens en een fraai stukje:
- Sören Aabye Kierkegaard.( 1813-1855)
Hij wordt gezien als de vader van het existentialisme en heeft grote invloed gehad op de moderne psychologie.
Ik las toen:
Wilde Ganzen
Er waren eens een paar wilde ganzen. Bij het begin van de trek, in het najaar, bemerkten zij een koppel tamme ganzen. Zij begonnen deze zo aardig te vinden dat zij het zonde vonden om zomaar weg te vliegen; zij hoopten dat zij hen zover konden krijgen dat ze met hen mee zouden vliegen als de trek zou beginnen. Daarom lieten zij zich geheel met hen in en trachten hen ertoe over te halen om hoger te gaan vliegen, telkens een beetje hoger, zodat zij althans een kans hadden om de trekvlucht uit te houden, – verlost van dat jammerlijke middelmatige leven dat
zij als respectabele tamme ganzen rondwaggelend op aarde doorbrachten.
In het begin vonden de tamme ganzen deze situatie erg amusant en ze hielden van de wilde ganzen. Maar het duurde niet lang of ze werden hen moe, slingerden hen allerlei grofheden naar het hoofd en beschouwden hen als fantasierijke dwazen, als wereldvreemde wezens zonder enige levenservaring of wijsheid. Maar ach, de wilde ganzen hadden zich toen al zoveel met de tamme ingelaten dat deze macht over hen hadden gekregen, zodat zij geleidelijk in hun woorden gingen geloven. En zo liep het er op uit dat de wilde ganzen zelf tamme werden.
In ’s hemelsnaam, mens, pas op voor één ding: zo gauw je bemerkt dat tamme ganzen macht over je krijgen, maak dan dat je wegkomt, méé met de trek, opdat het er niet op uitloopt dat je als een tamme gans gelukzalig blijft doorwaggelen in laag-bij-de-grondse jammerlijkheid.
Interesse, openstaan, ontwikkeling en ontdekking zijn goed voor lijf, leden, hersenen en voor je energie. Ze houden je jong en verhogen de kwaliteit van leven. Je ontdekt als het ware een heel land en niet alleen de fiestwegen, de natuur, de cultuur, het eten of de hotels en de mensen alles apart maar als geheel. Je associeert meer en dat is goed voor je flexibiliteit.
Zaken kosten tijd. Dat heb ik in de loop der jaren geleerd. En gewoontes hebben we nodig, we kan niet 100 % bezig zijn met altijd maar ontdekken en in de wolken hangen.
Daarnaast zegt men wel eens: ‘Je bent wie je kent’. Daar hangt aan vast dat mensen die je kennen jou willen kennen en herkennen op de manier waarop zij jou kennen en herkennen Hun beeld van jou is voor hun ook direct ‘wie jij bent’ voor hun en uit dat plaatje ontsnap je niet snel. Het is bijzonder als je echt van ziel tot ziel verbinding voelt, met jezelf en met anderen. Het kan dat je de omstandigheid waar je in zit even de twijfel regeert, dan is de vlucht naar de tamme ganzen snel gemaakt en stok je weer even.
Vertrouw erop dat is tijdelijk, als je ziel er een is van een vlieger dan kom je daar vanzelf weer terecht. De verbinding en drive zitten in je ziel.
Voor vrijheid en eigen keuzes gaan is meest niet zo simpel. Immers de mensen uit je verleden willen jou zien zoals zij hun leven leven en ze willen jou in het plaatje passen zo ze jou zien. Dat jij inmiddels of allang een andere golf lente hebt, dat nemen ze eenvoudigweg niet waar en horen ze niet…tot ze zelf de waarde van de jou inzicht zien.
”Onze’ Cruijff (Winsemius) zegt daarover:Â Â Â Â ‘Je gaat het pas zien als je het door hebt’.
En zo is het maar net.
