Wie kent het niet… de buyer’s remorse… spijt van de aankoop….bijna de zelfde dag al. En hoeveel onder ons slaan niet aan het kopen, chocolade eten en such als we ons niet ‘goed’ voelen.
Als je niet in goede doen bent: neem geen belangrijke beslissingen.
Je kunt in de war raken door vele zaken, we kijken hier naar het persoonlijk leed: geen baan/ruzie op werk/bonje met partner…, financiële of gezondheid onzekerheid.
1 ding is zeker: je grootste vijand is je ‘selftalk’. Het doormalend proberen te begrijpen of ‘het’ een plek willen geven.
Ons systeem, lichaam, geest, gevoel, ziel en -weet ik hoe we het nog meer noemen-, is niet echt gediend van teleurstelling. Het ‘wil’ de zaken zoals we het hopen en verwachten. En wil bovenal NIET teleurgesteld worden. Het ombuigen kost even, het ombuigen van de verwachtingspatronen.
Dat zegt geenszins dat ‘je systeem’ (laat we t even zo noemen) uiteindelijk gelijk heeft, maar de verwachting wil wat. De verwachting heeft het systeem zeg maar opgevoed.
Vergelijk het met Obama, ik parafraseer hier een pracht uitspraak vandaag van een journalist bij BNR over president Obama: ‘De Amerikanen kozen voor verwachting en hoop, echter kregen een mens. En geen mens kan de hoop van anderen waarmaken als zij in de afwacht modus gaan zitten’.
Elke droom vraagt om heel concrete acties om die droom waar te maken.
Je selftalk kan heel lastig en met grote moeite uit de bekende argumenten en gedachten komen. Simpel met Einstein: ‘Je kunt niet met oude gedachten tot een nieuwe werkelijkheid (lees oplossing) komen’. Ergo er moet iets anders gebeuren.
Verlaat je jezelf op anderen? Ga je met anderen ‘in gesprek’ of ‘spuien’? Let dan op.
Soms is het dan de ‘uithaal schouder’ die even de redding lijkt. In verdriet kom je dan bij de ‘ander’ of de ‘familie’ en hopla ‘een en al begrip’. Een ‘luisterend’ en ‘begripvolle’ omgeving. Heerlijk als t neutraal gezien wordt.
Ojee ojee, als anders is en de ‘schouders’ geen fluit te doen hebben en laten de persoon ‘lekker uitpraten en klagen’ en de rol uitbuiten. De voeding om hun nutteloze eigen belangen “de rol van redder†compleet vorm te geven. Zouden ze wat te doen hebben, dan ‘hebben ze geen tijd’ zo ook als ze moeten reizen en moeite moeten doen.
Het rationaliseren is dan een volledig begonnen. De gekwelde persoon zit opgesloten in lastig betoog, heeft een andere eruit gegooid…En dan lijkt de ratio, het rationaliseren vaak het wapen tot beredeneren en besluiten… oei oei. Je eigen woorden en je toch al zo vermaarde ‘self talk’ worden versterkt.
Rousseau zegt het zo:
… als de mens maar half geboetseerd zou zijn is dat niet goed voor zijn natuur….
als we de mens overlaten aan anderen zonder het vermogen zelf te beslissen zou het misvormd worden
Vooroordelen, gezag, noodzaak, voorbeeld, alle maatschappelijke instituties, dit geheel waarvan wij zijn doordrenkt zou in zo’n mens de natuur verstikken zonder er iets voor in de plaats te stellen
Zijn natuur zou er aan toe zijn als een boompje dat bij toeval midden op een weg ontkiemt, en dat ten dode is opgeschreven, doordat de voorbijgangers er aan alle kanten tegen opbotsen en het naar alle richtingen bewegen
Mooi betoog. Ik beschouw een mens in droeve emotionele staat, als ‘even half geboetseerd’ als (weer voor even) als het boompje dat midden op de weg ontkiemt. Open voor allerhande invloeden zonder er richting aan weten te geven.
Ik beschouw die invloeden wel zo:
Een stel loopt en ziet in ene een heel jong poesje. Onschuldig piepend. Zij pakken het op. Kijken om zich heen, zien nergens een andere poes. Onder wat bosjes zitten de moeder poes en 2 andere jonge poesjes, ze kijken bevreesd toe. De moeder weet niet wat te doen… de 2 ook alleen laten… de afstand is net te groot. De mensen wachten slechts enkele momenten: ‘zo lief, ach jee ach jee’ en hopla t beestje wordt meegenomen… de moeder blijft in vertwijfeling achter met de 2 andere kleintjes.
Een kwartiertje alleen kijken en niks doen, op gedegen afstand: niet aanraken… had het verschil gemaakt.
Kijk, een ieder wil wellicht graag ‘betekenisvol’ zijn voor de ander, echter de motieven daar mogen we wel even naar zien. Wil je dat achterhalen dan wordt dat een complex betoog en brengt je in lastige analyses vol speculaties, wellicht goed te bewijzen zaken ook… echter het kan uitdraaien op een wellis nietes spel.
Je zou zomaar de inhoud van de woorden gaan wegen en serieus gaan nemen.
Naast ‘het systeem’ geldt ook nog dat we heel goed weten: content is context afhankelijk en kan alleen daarin gezien worden. Daarnaast weten we ook nog dat er een verschil is tussen de inhoud en de relatie. Alles is alleen op het moment zelf is het moment te beleven. We komen zo bij de oplossing om wel in andere emotionele staat te komen en tot andere invalshoeken en inzichten.
Een advies voor een ieder met een probleem als anderen zich er tegen aan bemoeien: stelt men een van de vragen:
Ben ik deel van het probleem? Of: Ben ik deel van de oplossing? Of: wil je gewoon even ontluchten (99% van de gevallen)?
Dan kun je ze serieus nemen.
Nemen ze je woorden ‘serieus’ / ‘letterlijk’ en gaan ze op de inhoud in: wantrouw ze. Voor je het weet zit je in hun wereld en ben je hun mening aan het verkondigen. Je selftalk wordt versterkt een puur neurologisch proces.
In de val. En we weten, met Karel de muis (Koolhaas): er zit geen spek in de val.
Je moet in ander geval later…, -GELOOF me alleen voor je gevoel (laat dat los)-, ‘de mensen gaan overtuigen dat je het alles niet zo bedoeld had’ en men zal (zij willen hun ‘bekenenisvol zijn†niet kwijt) je blijven voeden met “je zei toen toch†en “je weet toch ook dat†enz enz.. een tragiek van een orde die ongekend is.
Het wordt tijd je hersenen te gebruiken.
De goede aarde te zoeken en weer terug te vinden. De oplossing ligt altijd in het uitpraten, waar dat mogelijk is. Bij werk bijvoorbeeld een exit gesprek of na drie maanden even samenkomen, als de wind is gaan liggen.
Eerste de nieuwe invalshoeken en de emotionele staat weer op orde brengen. Hier gaat het alleen om de emotionele staat op met ‘nieuwe ogen naar een oude situatie te kijken’. Doel is om je hart te blijven volgen, je teleurstelling te plaatsen (verwachting…. en net ‘onvoldoende gerichte actie op moment dat het nodig was’) en in zuiverheid bij de oplossing en samenkomst te komen.
Hou de controle bij jezelf. Allereerst informeer de ander over het tijdstip (zeg 1 maand) dat je weer in gesprek gaat en verder:
• Controleer je emotionele staat, check deze. Accepteer je emotionele staat!!!
• Is die: droevig, verdrietig, vol pijn, angstig, gevuld met vraagtekens, die van teleurstelling… noem maar op…
• Neem tijd om tot jezelf te komen. Rek je uit en beweeg veel! Drink water. Eet echt gezond!
• Zet je hersenen uit. Laat het denken over de ‘toestand’ even. Bid, mediteer 2 maal 15 minuten en neem tijd voor jezelf. Zoek de stilte. (je kunt me een mail sturen dan stuur ik de gerichte methode hiertoe). Ten voorbeeld de meditatie van het filmpje.
• Spreek soms even over je pijn of andere emotie: gedurende max 15 minuten per dag. Gewoon luchten.
• Zodra mensen op de inhoud in gaan, non verbaal (lichaams houding maar ook: ach, ohh, wee …) en verbaal: in direct woorden of ‘ik begrijp het’ of ‘ik heb ooit ook eens meegemaakt’ … enzovoort STOP met praten. Loop weg van die persoon en vermijdt deze als de pest.
• Zet een tijdstip neer waarop je weer in gesprek gaat met degene waar het om draait. Vertel dat de ander ook alvast. Neem 3 dagen om volledig tot rust te komen. Een week misschien maar niet meer. Pak dan je gewone tred weer op.
• Geen intimiteiten en ‘nieuwe diepe emotionele belevingen met anderen’, noch fysiek noch emotioneel met anderen. Noch over het onderwerp noch over iets anders.
• Niet quasi sferische muziek opzoeken die je ‘emotionele staat’ bevestigen. Wellicht wat klassiek, zeker geen ‘Adele achtig tekst gejank’ van quasi teleurgestelde schepsels. Wel nummers met humor: Ironic van Alanis bijvoorbeeld, knipogen is goed
• Schrijf alles op wat er in je opkomt en schrijf het zo dat het fijn is om te lezen voor wie je dagboek later leest. Weer bijvoorbeeld een uur per dag
• Schilder, boetseer, teken. Weer bijvoorbeeld een uur per dag
• Zet er tips in, een manier van anders kijken. Suggereer de oplossingen en lach. Zorg bij alles wat je maakt en schrijft dat aan het eind een ander het met genoegen ziet of leest
• Beroemd is het bespelen van een instrument; een heel goed anti stress verwerkingsmethode
• Ga daarna in gesprek en bovenal met open vizier. Je leert pas na dat moment.
Spreek met de persoon met wie of door wie je de lastige emotionele situatie hebt ervaren en los het op. De grap is dat je zult merken dat er geen ‘beslissing’ nodig is, slechts een samenkomst en nieuwe manier van verder gaan.
Weet dat een mens niet zijn gedrag is. Accepteer de persoon en werk samen aan een prettige oplossing wat het gedrag aan gaat. Wat de toekomst brengt hangt geheel en al van je intentie af. Hangt af van je besef van breekbaarheid en je notie dat je wilt bouwen aan een wereld waarin de toekomst en het samenleven slaagt als we bouwen.
Life is a gift, cherish it with a smile!
Binnenkort een blog over KNOWLESS en de Alpha staat. Over hoe waar te nemen en te leren buiten de grenzen van het oude weten om.
