Kiezen
Er was laatst iemand die zei: ik neem tijd voor mezelf en ga nadenken om nieuwe koers te bepalen…
Ondertussen bleken de belangrijke beslissingen al genomen en die werden voorgelegd als een fait accompli.
Dat ging over werk zogezegd, maar werk is meteen ook sociale omgeving, wonen, inkomsten en wat dies meer zij.
De beloftes bleken broos en de woorden leeg. Een pijnlijks situatie voor die dacht deel te zijn van de beslissing.
Niet een heel frisse strategie.
Ach dat bracht me erop een kort stukje over kiezen te schrijven. Dat krijgt nog wel een vervolg dit stukje.
In een complexe samenleving is het maken van een keuze een ding.
In je werk toekomst, in je relatie leven, in het kiezen van een woonplek en in je flexibiliteit.
„Es kommt darauf an/ für welche Richtung wir uns entscheiden/ entscheiden wir uns/ haben wir falsch entschieden†zegt Thomas Bernhard
Aristoteles zegt: “Op de beslissing die je neemt volgen tienduizenden anderen”. Je slaat een weg in en dan veel meer wegen niet.
Je zou zomaar kunnen zeggen dat het nemen van de juiste beslissingen een groot goed is.
Kan je daar een vaardigheid in ontwikkelen? Zeker. Kan je zeker weten dat de beslissing de juiste is? Dat is onderhevig aan je self talk (het incanteert als het ware) en hoevaak en hoe groot je het cultiveert. Wees daar voorzichtig mee, terwijl we ook weten dat dit de succes factoren is voor velen die het verschil gemaakt hebben.
De feiten zijn zwakke broeders in dit geheel want het gehele neuro-fysiologische circus gaat beginnen met dit spel. Een hecht patroon in lijf en hersenen. Neem je eigen 06 nummer, die zeg je in een bepaalde volgode. Geeft iemand een andere volgorde terug dan hou je even stil en moet oriënteren… je herkent het als het ware niet. Terwijl het wel de zelfde cijfers zijn.
Praat je er alleen over met mensen die graag meehuilen in het bos? Dus die zelf geen enkel effect in hun dagelijks leven hebben van jou beslissing? Ik zou het afraden.
Praat je er juist over alleen met jezelf… oeps dat is wel erg Taxi driver van de Nero.
Mindmap je? Dat kan helpen.
Praat je met mensen die het niet met je eens zijn? Brengt je op gedachten.
Brainstorm je om zoveel mogelijk verschillende invalshoeken waar te nemen? Lijkt snugger.
Modelleer je mensen die er goed in blijken, lijkt handig om inderdaad het proces van besluitvorming onder de loepe te nemen.
Wat zijn dan de factoren die een rol spelen? De moraal van je opvoeding en jezelf; de invloed van je ouders; je peergroep; je beeld van wat de realiteit hoort te zijn.. geld, liefde, status, roem, waardering… ; je vermogen om even het plaatje stil te zetten en vanuit een helicopter view te kijken; je vermogen tot visualiseren… op papier!! En niet in eigen bovenkamer; je vermogen tot introspectie; je mate van authenticiteit; je oprechtheid en integriteit; je vermogen om zelf de verantwoordelijkheid te nemen. Enz enz.
‘Doen wat je zegt en zeggen wat je doet’, de moraal van Fortuin.
Hachelijk zijn in menig relatie, ik heb geleefd en nog eens gecoacht, de ommezwaaien. Van het ene op het andere moment volgt er een wijziging en geen hond uit de peergroup kan het begrijpen… echter.. echter dan zijn er altijd wel -meest oude-  ‘schouders’ die steun bieden en je ‘begrijpen’ , mee praten… dan wordt het link.
Die schouders hebben vaak nul en geen verantwoordelijkheid, maar reutelen lekker mee als zouden ze je dienen. Dat is wederom linke soep, de ‘goede intentie’ wordt dan het woord. Echter is die van jou? Kennen ze de echte feiten en diepere gronden?
Rationaliseringen blijken dan een grote vijand, meest gebaseerd op irrationele drijfveren. Dan is er ‘het gevoel’ of ‘de intutie’, je kent dat wel ‘ja het voelt nu zo of het is mijn intuitie…’ da’s oppassen.
Meest is dat weer je neuro fysiologie, kiest voor wat vertrouwd voelt… je ‘systeem’ kent het en het heeft vaak gegeven wat je wilde… de groei is dan zeer beperkt. Of erger nog de niet te ontvluchten drang om sociaal wenselijk te zijn aan ouders of ‘tradities’. Het vermogen om te kunnen bijsturen is een wellicht het meest wezenlijke, niet vast lopen in drogredenen en valse argumentaties.
Dus niet schuilen in oude patronen van vroeger en er niet uit durven stappen. Vanwege ouders of vanwege geld of weet ik wat men alles aanhaalt.
Nee zeggen en dan op nette manier bespreken hoe dan wel met degene die het aangaat.
Onze mensen wereld is zeer afhankelijk van vertrouwen en consistentie. Dat zijn peilers, immers als je niet meer vertrouwen op wat iemand deelt en zegt, met gevoel en woorden, dan kom je bescheten uit. De geschiedenis heeft er nogal wat tragische voorbeelden van. ‘Ook gij Brutus…’ , ‘de beroemde 30 zilverlingen van Judas’ .
Een aantal slimme wijsheden:
– nooit belangrijke beslissingen nemen als je jezelf slecht voelt
– bij conflicten: die bespreken met wie je een conflict denkt te hebben (leve de mediation)
– trouw zijn en tijd nemen – bezint eer gij begint… even nadenken, even het plaatje stil zetten, even visualiseren, even met de mensen die er echt mee van doen hebben over spreken.
– wees integer, belazer mensen en jezelf niet. Laat je onbewuste en verleden geen met trauma’s gevuld vuilnis vat zijn, die je keuzes bepaalt. Kies vanuit mogelijkheden en denk aan je nalatenschap (uiteraard je kinderen want je bent het voorbeeld. Die verantwoordelijkheid, over wat het mensen doet is van grote waarde.
