Uiteindelijk gaat erom wat je met de ingrediënten doet! Even een stukje over eten.
Om de regie hebben over gewenste uitkomsten is 1. De juiste voorwaarden scheppende omgeving creëren 2. De stappen om er te komen goed weten en communiceren 3.
We weten, ‘iedereen heeft het beste voor’… ook weten we er zijn… aannames, aannames.
Wat neem je voor waar aan? Wat neem je waar? Ken je intentie!!
Mijn basis aanname: iedereen wil liefde en genieten,  iedereen wil gehoord worden… wil erkenning en herkenning…. En dat ook ervaren en… beleven.
Maar door wie en hoe? Ken uzelf en uw vermogens is zeker belangrijk, belangrijker wellicht nog de zon voor een ander te kunnen zijn. Echt een ander blij weten te maken, de ander op die manier verleiden met de middelen die de ander wil. In plaats van jou smaak door de strot te willen persen. De kunst van koken en presenteren blijken dan belangrijk.
Perceptie is een eenvoudig ingewikkelde zaak.
De eenvoud ligt erin dat iedereen een andere invalshoek heeft.
Ingewikkeld wordt het doordat de wil tot overeenstemming wordt bepaald door: de eigen intentie, je vermogen te denken, hoe zeer je openstaat voor andere invalshoeken, je vaardigheden en een reeks andere zaken.
Als je jezelf wel eens afvraagt, waarom er steeds meer procedures komen; waarom er een oneindige reeks aan wetboeken is; waarom er op een gemiddeld kruispunt 25 middelen gebruikt worden om de mens van de ene kant naar de ander te helpen zonder dat ie onderweg botst; waarom Schiphol als bedrijf –vervoert zo’n 45 miljoen mensen per jaar van A naar B- zo’n onverstelbaar succesvolle onderneming is…
Dan is het antwoord: de logistiek van communicatie. Het is een spel van afstemmen.
Hoe je doet wat je doet. De afspraken en inventarisaties die je maakt Hoe een ieder Wat moet doen om van A naar B te komen.
Als het belangrijk wordt,- in loon onderhandeling, bij het kopen van een huis, in een relatie met wie dan ook, in het ziekenhuis-, allen zaken waarbij ook de emotie een grote rol speelt.. dan zijn het:
- de feiten
- het proces
- de procedures
die tellen. Dat klinkt te veel ‘management… dus tastbaar…
Graag, in mijn hart ben ik een kok –ik heb jaren lang als kok gewerkt, zie ik veel als recepten.
Neem de  gelatine, die je nodig hebt voor het maken van een bavarois. De substantie waarin je het oplost, dient af  te koelen tot 42 graden. Is het te heet dan zakt de zaak als een plumpudding in elkaar. Is het te koud dan kun je het niet goed door elkaar spatelen.
Met een glimlach denk ik nog aan Billy (Marijn) die wel 30 keer dat ding liet instorten. Je moet weten wanneer je wat hoe doet. Hij wilde graag zelf experimenteren, tot hij toch maar eerst het recept nam om daarna te experimenteren..
Eten heeft een speciale plek in ons leven, of zou dat moeten hebben. Als we mensen uitnodigen dan besteden relatief veel zorg en aandacht aan het maken en presenteren van een dis. Je dient te weten wat men wel graag eet en liever in het geheel niet. Je schept een fijne sfeer en zorgt voor de omlijsting.
Bij elk gerecht (lees: het geen je uiteindelijk als resultaat wilt hebben) geldt dat je een beeld het van de uitkomst en wensen hebt.
Je visualiseert wat je wilt. Hebt een beeld van de wensen van de mensen en hun wensen. Je kent de omgeving. Kent het aantal gerechten…. En hebt een lijst, een beeld van
-Â Â Â Â Â Â de setting
–    de ingrediënten
-Â Â Â Â Â Â de middelen
-Â Â Â Â Â Â de stappen
-Â Â Â Â Â Â de handelingen
-Â Â Â Â Â Â de materialen
– Â Â Â de presentatie
Malcolm Gladwell zegt dat om een bepaalde vaardigheid of kunst echt te internaliseren je er 10.000 uur mee bezig moet zijn geweest. In denken, praten en doen. Dat zal. Alles en dan ook alles wordt bepaald door je intentie: wil je iemand anders blij zien of wil je alleen zelf blij worden? Ik heb het idee dat je vermogen om te dienen, jezelf en anderen het gelukkigst doet zijn.
Dat maakt de hospitality branche tot een mooi voorbeeld.
Zie het leven even als een groot culinair festijn. Als kok geniet ik ervan als anderen genieten van wat ik gemaakt heb voor hen!
