In de politiek zie je Ultiem het vaak wrange spel tussen inhoud en presentatie. Een moeizaam ballet voor de toch wel ietwat onerotische (levenskunst) politici, zo blijkt nu ook weer. Je zou zo maar kunnen zeggen dat de belangen erg groot zijn. Het onvermogen fatsoen te betrachten zie je bij een aantal figuren wel heel duidelijk. Verantwoordelijkheid nemen en zwarte pieten uitdelen zijn dan tegengestelde grootheden.
De ontzaggelijkheid van absurde bewegingen en daden is enorm. Niet meer van enkelingen alleen. Nu is het weer raak in de politiek , het gedraai gaat groter worden. Let goed op waar toneel, inhoud, intentie, generalisaties en mimiek het spel maken.
Het “We wisten t altijd van t CDA, het klopt moreel niet’; Blok verwijst naar LPF achtige toestanden; Gebroederlijk maken Rutten en Verhage de ander tot zonde bok, zij wassen hun handen in onschuld; Samson praat weer in ‘wij bevrijden het volk retoriek’; zoals gewoonlijk had Pechtold t alles allang voorspeld; Wilders roept weer dat t Volk maar moet beslissen en dat Brussel de schuld is; SGP blijft stil en kijkt; Roemer lacht wat en roept om verkiezingen; Groen Links is … tja waar eigenlijk…?
Het weinig verheven spel tussen ‘stemmen krijgen en zieltjes winnen’ en echt werken aan verbetering, is begonnen. We weten het, campagne voeren is pure marketing. Toch zou het zo aardig zijn als men zich met het beleid bezig houdt. Dat lukt meest niet. De methode lijkt om anderen onder uit te schoffelen om zo in het plaatje te komen.
Dat vraagt, zou je denken, elegantie en fijnzinnigheid… toch zeker ‘ter zake kundigheid’. Echter van wie? De kiezer? De politici? De mensen uit de media? Dat we in een crisis zitten is zo klaar als een klont. Moet je dan je vertrouwen gaan stellen in mensen die voortdurend naar de ander wijzen of in wat groteske retoriek spreken?
Mag of moet je van de kiezer verwachten, gelijk van medewerkers in een bedrijf, dat zij zich echt kunnen verdiepen en bezighouden met het strategische en tactische beleid? Hoeveel tijd kan een mens hebben?
‘Rutte was populairder dan het kabinet’, hoorde ik Van Aartsen zeggen. Uiteindelijk heb je het maar te doen met de geloofwaardigheid. Oprechtheid, consistentie, het vermogen tot bijsturen en water bij de wijn doen. Daar valt en staat veel bij. De hachelijkheid komt om de hoek heen zeilen als we de armoedige ego’s bezien die van beleid naar personen en partijen stappen om zichzelf te profileren.
De kunst van succes hangen daarin nauw samen met:
• de Noodzaak: je gelooft in iets en je kunt je niet voorstellen dat het niet gebeurt
• de intentie: je wilt het echt vanuit je hart
• de focus op de creatie en de lange termijn. Nu eens niet het: uit de problemen komen, maar een echte visie
• de waardigheid, het besef dat het onze wereld is, waardoor je met warmte altijd er Samen uit wilt komen.
In de politiek, in het bedrijfsleven, in het leven hoor je dienend en voorwaarden scheppend te zijn. We gaan er vanuit dat de mensen het werk doen omdat zij het leuk vinden. Je vergalopperen in het media circus ligt dan altijd op de loer.
Voor ons, de toeschouwers een leerzaam spel, waarin je echt iets over communicatie kunt leren. Kijk eens op meta niveau naar dit schouwspel. Oriënteer je in het keuze proces vooral op de inhoud van de programma’s en de integriteit van de spreker (die zal jou toch vertegenwoordigen).
- Zijn de mensen ‘congruent’, ergo kloppen de woorden bij de lichaamstaal? (zet soms het geluid opzettelijk even uit.)
- Blijven ze bij zichzelf en hun visie of gaan ze richting de anderen om hun punt te maken?
- Spreken ze in generalisaties of lukt het specifiek te worden?
Kijk zo heb je in zeker iets aan dit schouwspel. Uiteraard geldt, dat wat voor hen geldt ook voor ons geldt. Wij zijn de wereld, ergo kijk met die ogen om het goede te brengen en neem de verantwoordelijkheid zelf! Doe wat met de kennis die je op doet.
