Op mn deurmat ligt TIME magazine: The People’s Republic of Scandals…. Introductie niet nodig.
Wel of niet naar Oekraïne? Even zet ik de TV aan: Keuringsdienst van waarde. Wat beweert men en wat is de werkelijkheid? Een toch wel alleraardigst programma eerst van NTR nu KRO. Waarheidsvinding als avant la lettre en praktisch. In West-Kapelle is een idiote ontuchtzaak. Zeeland, zie het nieuws, kent opstapeling blijkt. Kartel vorming is verboden bij wet. Neelie Smit Kroes, hier de heldin.
De media zijn mooi in deze. Gewoon feitelijk open breken van wat in interne cirkel gelogen wordt. En de fundamentele menselijke waarden herstellen.
They never see the lies that they believe! Laten we het ‘red mist’ noemen, of cognitieve dissonantie. Het zal me een zorg zijn. Het hoort niet! En zeker niet in een tijd waarin zoveel kennis en middelen voorhanden zijn om wel het ethisch goede te doen.
De waarheid is een onhandige in dit verband (‘de meest inefficiënte vorm van kennis waar die lui niet op zitten te wachten’, zegt Schopenhauer). Verenigingen als Amnesty international , Warchild en vele anderen horen niet te bestaan… maar bestaan en hebben tragisch genoeg bestaansrecht.
Covey wijst op het belang van waarden. Lucebert, referent voor mij aan mijn en elk ander kindje, zegt “Alles van waarde is weerloosâ€. De waanzinnige houding in scheidingsgevallen, ouders en geliefden die kinderen aan hun lot overlaten en zelf ‘feesten’ een vorm van gekte waar ik geen woorden voor heb … en incest op micro niveau en kinderarbeid en kindsoldaten op meso- en macro niveau.
We pogen al eeuwen en eeuwen mensen op gedrag aan te spreken. Een missie op zich, terwijl we het vermogen hebben te denken en ons denken op de juiste manier ten dienste van dat te gebruiken.
De Ethiek. De eerste uitvinding was ‘de rede’ , je vermogen een gesprek aan te gaan. Argumenteren en het proces bezien. Goebbels nam het marketing voortouw om aan te tonen hoe willens en wetens mensen leugens gaan geloven.. voorwaarde: een grote groep en herhaling op vele zintuiglijke niveau’s. Toen kwamen de ‘wetenschap en de ‘wetten’. Ach en nu de monitoring.
We weten het: naar mate een groep mensen samen een ‘Geloof’, ‘Een product’, een ‘belang’, Een ‘moraal‘ hebben… En het economisch of groepsleven hangt er volgens hen vanaf dan zijn de rapen gaar. Helaas kent onze geschiedenis onvoorstelbaar veel hachelijke voorbeelden.
Het heeft er alle schijn van dat wanneer de gordijnen echt open getrokken worden, -een ondankbare taak voor de media vaak- , het felle licht de mensen te veel wordt. Deel de informatie want uiteindelijk red je het leven van een mens op lange termijn.
Armando spreekt over het Schuldig landschap.  In het prachtige ‘Dagboek van een Dader’. JIj als ‘toeschouwer bent even zo deel aan de uitvoer als je ‘het laat gebeuren zonder enig actief besef van de mogelijkheid tot ingrijpen’. Die mogelijkheid is er altijd.
De logica of tragiek van risico management; van de DBC’s, de diagnose-behandel-combinatie, een simpel verantwoordingsmodel;  de vele verkeersdrempels en camera’s. De wereld zit er vol mee en er wordt door sommige over geklaagd. De CIA gebruikt Facebook, welkom web 3.0….so what? Doe het goede en sta open om bij te sturen en wat is de deal? Is het bewaking, bescherming, voorwaarden scheppend of noodzaak? Het lijkt jammerlijke noodzaak in een samenleving waar realiteitstunnels moeilijk open te breken vallen. Behoudens voor publieke beroepen, zelf geef ik seminars en coach ik mensen, de feedback en feedfoward maakt me blij: ik kan bijsturen.
Helaas zijn er genoemde gevallen waar de media er aan te pas moeten komen of de rechtbank.
Nu we zitten in een tijdperk waarin velen nog moeten wennen ‘Hoe met de informatie stroom om te gaan’. Dat is te leren, leren waarnemen, organiseren en argumenteren. Ziet hier dan de nare noodzaak van de monitoring en het openbaar maken op zulk detail niveau. Omdat de belofte en de daad te ver uiteen liggen waar het een groep betreft…
Mijn pleidooi is het om niet zozeer naar gedrag maar eerst naar Ethiek te kijken. Dan wel JIJ moet dat doen. Die normstelling en intentie dienen leidend te zijn. Dat valt en staat bij respect voor het leven in de meest algemene zin van het woord. Niet alleen in het nu, maar vooral ook naar de toekomst.
Risico management of monitoring heeft vele positieve varianten: de Topsporters (Olympisch presteren); de ruimtevaart, de vliegtuigindustrie en dichterbij de operatiekamers.
Dus
- zet af en toe het plaatje even stil en bezie het proces
- praat met onafhankelijke derden met de personen die het behelst (VN achtig zal we maar zeggen)
- maak een beeld van de wereld die je voor je of een kind wilt hebben en doe dat gedrag eerst zelf
- pas of voor de groeps invloed en beweeg je doelbewust in verschillende settings /groepen/ milieu’s
- waardeer de verschillen – leer waarnemen! Kijk, voel en luister heel scherp
- wees trouw aan jezelf en je droom – leef je eigen leven en niet dat van anderen
- publiek (supporters) is (zijn) per definitie opportunistisch… hun feedback ook
- Kill the dragon when it is small: sta altijd open voor het gesprek en zoek de oplossing
Brancacci kapel: Masaccio
Het hof van Eden.
De simpele vraag aan Adam en Eva was wellicht: stel niet de vraag (boom der kennis) WAAROM ‘ben ik hier’ , ‘waarom gebeurt wat gebeurt’. Echter vraag: HOE kan ik het goede doen en delend genietend. Dat is de eerste ontdekkingsreis, daarna komt nog altijd het mysterie van het leven en daar… daar zijn onze woorden niet toereikend… de kunst van verbinden in zuiverheid is dat wel.
Of je ‘gelovig’ bent of niet, een aardig verhaal. Jij neemt de beslissing. Neem altijd het kind, -de onschuld- in het vizier. Vergeet je diens liefde en aandacht, diens afhankelijkheid… ach… daar is nooit een excuus voor te bedenken.
Mea culpa mea culpa, mea maxima culpa… is een begin. Introspectie een voorwaarde. Ethiek een must. Je intentie het stuur…. Neem de glimlach of de traan van een kind… Wil je de zon zijn of de donderwolk?
Je hebt die keus altijd en elke dag opnieuw. Verstrooiing en feesten met de clan mag dat even doorbreken… wellicht  je ‘even doen dansen op de vulkaan’ … echter uiteindelijk dien jij de zon te zijn. Laten je daden daaraan gemeten worden, aan dat kindje.
