Een leven zonder excuses, misschien wel het moeilijkste dat er is

Een leven zonder excuses, misschien wel het moeilijkste dat er is Aldus Robert Dijkgraaf over de mensen op Princeton.

Daarachter volgde de zin van Matthijs: daar (Princeton) ben je voor het leven aangenomen…, hij verwees naar het ‘arbeidscontract. De bezieling van de medewerkers is daar is ‘ontdekken door samenwerking’.

Een stukje over space en materie, over drijfveren, ontdekking en creatie.

Wij zijn ook aangenomen om te leven. Is de zin die ik er van maak. Waar ligt dan je focus? In een zo optisch over gematerialiseerde wereld?. Optisch want feitelijk is veel ‘ruimte’ of dan toch zeker krijgen mensen en dingen pas een (onze) betekenis als we er een relatie mee aan gaan. Of toch in de relatie en creatie?

Ridder Robert Dijkgraaf, onze raketgeleerde sprak groots bij de TV presentatie en ietwat ontdaan door populaire aandacht. Weet meer dan wie ook dat wat we weten tijdelijk al het weten is. Toch brengt de nieuwsman het als ‘de theorie’. 4 % van 100% waar weer 600 % donkerte niet gekend wordt, dat is toch een feest. Temeer om dat werkt wat werkt op basis van wat zij weten en van daaruit kunnen verklaren. Ze kunnen het zelfs meten. Tot er iets nieuws geweten wordt en alles een hoop gegooid kan en gaat worden. Een boeiend gegeven over de kracht van het geloof. Er zijn voorbeelden, ook uit de fysica, dat ‘iets’ dat wel werkte niet meer bleek te werken op moment dat de voorheen gebruikte argumentatie niet klopte. Boeiend boeiend. Hoe strekt de invloed van het ‘geloven’?

Deepak Chopra, endocrinoloog, houdt ons voor dat we zeker voor 96 % uit ruimte bestaan. Weet nog even dat alle informatie zogezegd samengeklonterd zit in de cel kern; de processen erom heen bepalen de uitkomst. De trilling, de energie, je integer betrokken zijn, hoe je met je lichaam en geest om gaat gelden als bepalend

Over intuïtie, gevoel en geloof kom ik nog te spreken in latere blogs. Aan de zijkant speelt dat hier wel mee.

De drijfveer van Dijkgraaf is gelijk aan de muzikant de perfecte akkoorden wil spelen. In de muziek weet men: op gegeven ogenblik komt soms alles samen op 1 golflengte. Eenvoudigweg verbinden om te ontdekken en te scheppen.

Nu loop ik rond, dwarrel als t ware door de ruimte en bezie de mens. Veel eenheidsworsten.

Paar voorbeelden: Vrouw van 36, ooit lid van Osho (Bagwan) en vol in spiritualiteit. Nu uitzendmeisje met attitude, die geheel leeft voor de relaties op werk. ‘Op werk zijn ze gespeend van elke vorm van zingeving en bewustzijn van zichzelf en de interactie’, snerpt ze. Ik betwijfel het, maar het zijn weer de ogen waarmee je kijkt. Geld, status, ‘carriere’ en de stille hoop op toch bevrucht te worden (uiteraard hoopvol dat haar liefje nu wel zijn vrouw voor haar zal verlaten), domineren haar leven.

Een vrouw van 25 bevlogen in oprechtheid, zachtheid, oorspronkelijkheid en aandacht. De tandarts in wording, maakt zich nu –tandarts inmiddels- boven alles zorgen over haar zodra ze aan het werk is vooral zorgen over haar arbeidsongeschiktheidsverzekering. Al haar praatjes van jaren en jaren worden ondergedompeld, verstopt en als onzin afgedaan. Kind noch dier, laat staan mensen worden gespaard.

Een man van 40 met burn out, heeft volle aandacht voor de zingeving en het ontluiken van zijn vermogen tot waarneming en ontdekken. Totdat hij weer een baan heeft, zijn een buitenechtelijke relatie achter zich gelaten heeft. Hij is de middel manager waar we met schoonheid de zin op los kunnen laten: ‘The fact that you are a character does not mean you have character’.

In de drie gevallen hebben, de drang naar aanzien, weelde en vrije tijd, zal we maar zeggen, de plaats ingenomen van bezieling.

In mijn lange coachings- en ook dagelijks leven kom je veel idealisten tegen, die als een blad aan de boom omslaan in geval het materieel iets beter gaat. ‘Nieuw Links’, is een heerlijke politiek geëngageerde uitdrukking voor salon socialisme, vergelijkbaar.

Het wordt een soort openbaar Decamerone (Boccacio) of ‘Les nuit de la pleine lune‘ (een pracht film); The Serial (Cyra McFadden) of met Hans Ferree: ‘van Mens tot marionet, hoe imitatie de mens brengt tot consumptie’.

Ik vind het alles prachtig. Het zijn menselijke bewegingen en meest komt er weer een moment van bezinning. Waar ethiek en besef van nietigheid weer gaan gelden. Of niet, dan is het ook zo het is. Wie kan zeggen hoe het hoort te gaan… Nu ja… onze kinderen…? De nieuwe jeugd bestaat uit verbinders en scheppers.

Zelf ben ik een mens van bezieling, leer en ontdek graag. Onhandig soms wellicht, maar altijd open, in verbinding en bereid te leren.

Wel geloof ik in de mooie zin van Robbert: er zijn geen excuses Daarin doel ik dan om je met de relatie bezig te houden, de ruimte, de energie, de focus, je nalatenschap. Leren, bijsturen en weer harmoniseren.

Uiteraard genieten onderweg.

Het ego hoort een beetje thuis in de 20ste eeuw. Nu is het tijd voor persoonlijkheden, authentieke mensen die weten dat de verbinding in de ruimte plaatsgrijpt en niet puur een wedstrijdje zelfbevrediging is; apen zijn slimmer dan dat. Celine zou daarover zeggen:’Wat zijn ze meer dan miljarden atomen die zodra aan elkaar zitten … verwaand uitroepen dat ze mens zijn… om vervolgens weer uit elkaar te vallen’

We leven in een tijd van ‘duurzaamheid’, ergo de notie en het besef van je connectie tot de wereld… je nalatenschap. Een ietwat ambigu begrip wellicht… edoch… te verbinden aan echte verantwoordelijkheid zo je dat in opvoeding van een kindje doet.

Laat de ruimte je drijfveer zijn. Enter that space. Jij bent 1 brok ruimte en energie. Er is geen excuus je niet op de hoogte te stellen van wat er aan kennis (ook weer zo lucht en ruimte en niet tastbaar) voor handen is om tot schone invulling van je leven te komen. Het is anno 2012 echt te gek voor woorden, dat weldenkende mensen zich laven aan ignorantie (het willens en weten niet willen weten).

De grap van de eeuw is de eenvoud om wel vanuit die ruime te leven. Alpha trainingen en je vermogens beter gebruiken om de verbinding aan te gaan. Laat ik helder zijn, ik hou van estethiek en mooie dingen, wel geloof ik: You cannot buy style that is something you have.. Die ‘style’ hebben we allen, als de ermee doende zijn in verbinding.

Een stijlvol leven is een aandachtig leven, voor alles wat er in de ruimte buiten en binnen jezelf gebeurt.