De heerlijke dubbelheid

Ach ik weet het, veel van wat je beleeft en voor waar-aan-neemt wordt bepaald door wie je kent en waarnaar je kijkt.
Toch zoveel mensen lopen langs en zeggen te zoeken.

Een ander deel doet de uitvinders of ‘ik heb uitgevonden’ rol.

En er is dubbelheid: we vergeten soms temet dat wij de wereld van onze kinderen doen in wat we nu doen en nalaten. Daartoe zijn we verplicht. (per ongeluk schreef ik eerst ‘verlicht’)

Aan de andere kant is er het voortdurend zoeken naar ‘wie je bent en hoe het beste uit jezelf te halen’

Martin Buber zou zeggen: ik en de ander.

Maar het is de 21 ste eeuw en tijd voor omkering en echt nieuw bewustzijn en gedrag.
Nu blijkt er een dwangmatigheid in uitdrukken van wat velen doen in veel groter verband dan de werkelijkheid waarin we ons bevinden. Werk, geld en relatie in meest nauwe zin van het woord bepalen lange tijd het gedrag van velen. “Ik heb een baan en ik ben…. Bla bla daarin” en het al dan niet hebben van financiële zekerheid maakt de mens tot slaaf van het medium. De relatie, ach laat we eerlijk zijn de erkenning en waardering van een kleine ‘peergroup’ maakt je wereld als begin.

Het financieel, sociaal economische gejakker heeft alles van doen met de minkukkelige neiging vanuit labels te leven.

Tijd voor omkering.
Hou op met staren en zoeken. Ontdek wat is. Ik ben leraar geweest en vroeg aan kinderen 12-18 zeg maar:’ Wat is ergste dat je kan overkomen?’ . Stilte en vele opties met 1 van een meisje van 13 was iedereen het eens:”Als je alles hebt, als je naar pretpark kan, sporten, uit eten en dansen kunt, maar NIEMAND hebt om het mee te delen” . “Oh vroeg een ander, moeten dat dan allemaal je vrienden zijn?”. Het meisje keek en zei gedecideerd: ‘Nee hoor, ik zie ze altijd als mijn publiek en ben blij dat ze er zijn; extra vrienden is nog leuker maar als je speelt is iedereen een vriend”

Kinderlijk eenvoudig en waar.