Nieuwe Paradox

Soms herinner je iets… en gaat er naar op zoek. Je zoekt meestal op de plek waar je denkt het eerder gevonden te  hebben.

Als het om tijd en hersen arbeid gaat, soms zelfs opwinding of frustratie, is het niet al te  slim om dwangmatig (bv) boodschappenbriefje te zoeken in plaats van een nieuw lijstje te maken. 

Zo zat ik tijdje geleden met een vriend te praten, die liet me een flimpje zien op Ted. Vandaag in de supermarkt stond een kennis voor de tomatenketchup en wist zich geen raad…’Ik moet het juiste merk meenemen voor mijn kinderen anders heb ik een probleem want ze eten alleen dat ene merk…maar WELK?’.

Ik tuurde naar de bijna 15 merken ketchup en was met haar in trance. Toen kwam het filmpje terug. Even op adem komen lijkt het soms wel door even het gevoel te hebben van echte herkenning.

Gezegd is, herkenning is nog geen actie. Echter zo TED het ook doet: door te delen kan we wellicht gaandeweg de aandacht verleggen.

Natuurlijk we genieten  van keus… en blijken willens en wetens  ons over te geven aan wat voor ons ‘bekend’ is. Grappig genoeg, Wim Sonneveld zou zeggen:’ Waar een mens van houdt, dat vindt ie t mooiste’, is het een neuro logisch ding dat we geloven dat onze keuze de beste is.

De supermarkt zou kunnen fungeren als deconditioneringsmarkt, om te wennen aan het doen van andere gewoontes…

Als je daarin wilt geloven